Inhoud
Amritapuri, 21 december 2005
Er was koorts en een grieperig gevoel vandaag. De spieren deden pijn, de hersenen deden zich pijnlijk gevoelen bij iedere hartslag, en het koortsvuur werd gevoeld in de cellen die de temperatuur van het lichaam verhoogden. Gezeten in de kamer of op het balkon in de zon waren er momenten van gedachteloze heerlijkheid.
Een kamergenoot bood een extract van grapefruitpitten aan, een soort natuurlijke antibiotica, en de waarschuwing kwam mee dat de smaak verschrikkelijk zou zijn. Zelfs vermengd met water, zoals in de indicatie werd voorgeschreven, zou de smaak zo vies zijn dat een waterfles maar beter open gehouden diende te worden voor het doorspoelen na inname.
Het extract werd aldus ingenomen, vermengd met water, doch niet vermengd met het aangeboden idee van verschrikkelijke smaak.
Hoe oneindig vaak reizen ideeën en concepten van persoon tot persoon. Als een besmettelijke griep kruipen ze onder de leden om van mens tot mens een smetteloze en objectieve perceptie te bevlekken met onzuivere kleuren van vooroordeel.
De smaak van het extract was in de grove perceptie massief bitter. Een sterke smaak die trachtte te verleiden tot discontinuering van objectieve perceptie. Echter in de fijne perceptie, in de kern van de massieve bitterheid, werd een heerlijke vleug van zoetheid waargenomen. Zo verfijnd, en zo subtiel, maar daarmee de grofheid van de massieve bitterheid doordringend en overvleugelend.
Bitter is niet verschrikkelijk. Het is een smaak in het oppervlakkige en grove leven die zelden geproefd wil worden. En toch: Dieper dan het oppervlak, en verfijnder dan de grofheid, is er een subtiele onderstroom in het leven die een overweldigende vleug van zoetheid met zich meebrengt indien geproefd. Objectieve, open en subtiele waarneming is nodig om deze diepe smaak des levens gewaar te worden. Gebezigde ideeën, meningen en vooroordelen over de smaak des levens houden de mens proevend aan het vaak bittere oppervlak van het leven.