In 'Exoterische klassen en esoterische divisies van de mensheid' werden de vier Hindoeistische klassen van Brahmins (priesters), kṣatriyas (heersers), vaiśyas (vaklui) en śūdras (werkers) gecontempleerd als exoterische reflecties van de vier esoterische divisies van fysiek, emotioneel, mentaal en ziel-gepolariseerde mensen.1 Meer verfijnde esoterische menselijke divisies, complementair aan voorgenoemde, werden gegeven in 'Tijdloze wijsheid, Classificaties van de mensheid'.2
Dat esoterische divisies gereflecteerd worden in exoterische klassen betekent dat iemands klasse zijn plaats in de menselijke evolutie kan indiceren. Niet veel fysiek gepolariseerde mensen zullen bijvoorbeeld gevonden worden in de heerser klasse omdat zij eenvoudigweg vooralsnog de mentale en intellectuele ontwikkeling ontberen die zo belangrijk is om fatsoenlijk in deze klasse te functioneren. En mentaal gepolariseerde mensen zullen zelfs wanneer geboren in lagere klassen nog steeds hun weg vinden naar de heerser klasse vanwege hun mentale capaciteiten.
Niettemin moet het klassenonderscheid niet te strikt genomen worden want er zijn ook veel overschrijdingen. Een ziel-gepolariseerd mens kan door toeval, keuze of bestemming3, 4 zichzelf terug vinden in een van de klassen van heersers, vaklui of werkers. Een goed voorbeeld hier is het leven van Alice A. Bailey (1880-1949) die in verschillende periodes van haar leven zichzelf gecategoriseerd kon terugvinden binnen de klassen van heersers, die van werkers en die van priesters.5 Ook fysiek, emotioneel en mentaal gepolariseerde mensen kunnen zichzelf terugvinden in andere, niet-corresponderende, klassen. Het goed gedocumenteerde misbruik door priesters en bisschoppen in de Katholieke Kerk bijvoorbeeld toont duidelijk dat niet allen behorende tot de klasse van priesters ziel-gepolariseerde mensen zijn, wat dan immers al die begane kwaadaardigheden zou hebben uitgeroeid.
Nu zal het vanzelfsprekend zijn dat het gemakkelijker is om naar beneden te stappen op de klassenladder dan naar boven. Een ziel-gepolariseerd mens is mentaal goed uitgerust, emotioneel afgerond, en hoewel zijn fysieke lichaam verfijnd zal zijn vanwege de instroom van zielenenergie zal hij nog steeds in staat zijn om fysiek werk te doen. Een fysiek of emotioneel gepolariseerd mens echter zal het moeilijk vinden om op mentale niveaus te functioneren, laat staan op zielenniveaus, en zal het moeilijk vinden om te functioneren in hogere klassen (hoewel enkelen kunnen slagen in het verkrijgen van een hogere positie door ingrijpen van hen die beslissen over het uitdelen van officiële posities). Het gemak van het naar beneden stappen en de moeilijkheid van het omhoog stappen zal derhalve meer overschrijdingen veroorzaken in lagere klassen dan in hogere klassen. Wat ook een rol zal spelen is het aantal mensen van een zekere polarisatie in incarnatie en het aantal beschikbare klassenposities in maatschappijen. Het kan echter verondersteld worden dat het aantal klassenposities zal toenemen met het toenemen van incarnaties van mensen die gepolariseerd zijn op een bepaald gebied. Op dit moment is het overgrote deel van de mensheid emotioneel (of astraal) gepolariseerd,6 en dit is inderdaad in lijn met vakmanschap zijnde de (numeriek) dominante klasse.
Mensen met de polarisatie die het minst in aantal zijn in onze tijden (en doorheen de geschiedenis) zijn de ziel-gepolariseerde mensen. Dit gecombineerd met een toename van posities in de klasse van priesters gedurende de middeleeuwen waar religies rijkelijk bloeiden moet veel, overwegend mentaal gepolariseerde, mensen geleid hebben tot het vervullen van de gecreëerde vacatures. Dit positie nemen in de klasse van priesters door ongeschikte (want niet ziel-gepolariseerde) mensen kan dan gezien worden als een oorzaak van het vele misbruik en de vele perversies die plaats hebben gevonden binnen die klasse. Het plaatsvinden van misbruik in deze klasse is waarschijnlijk het best gedocumenteerd in de Katholieke Kerk van het Westen hoewel dit ook gevonden kan worden in alle religies in alle regionen. In het Westen leidde dit misbruik (seksueel, financieel zowel als politiek) niet alleen naar reformaties zoals die van Martin Luther (1483-1546) in de middeleeuwen maar droeg uiteindelijk ook bij aan de secularisatie van de Westerse wereld sinds moderne tijden. Onder invloed van Westerse filosofen zoals René Descartes (1596-1650) en wetenschappers werd realiteit toenemend gezocht in de aard van materie en werd uiteindelijk het spirituele rijk doorgehaald en beschouwd als niet bestaand.7
Met het wegstrepen van het spirituele rijk en de aansluitende secularisatie van de maatschappij werd nu ook de klasse van priesters weggestreept. Het waren deze ontwikkelingen die Karl Marx (1818-1883) bijvoorbeeld leidde tot zijn tweevoudige klassenonderscheid van de bourgeoisie (heersers) en het proletariaat (werkers) waar de klasse van priesters werd opgenomen in die van de heersers. Deze afschaffing van de klasse van priesters moet natuurlijk hebben geleid tot consequenties voor ziel-gepolariseerde mensen. Deze zijn niet in staat geweest om klasseposities in te nemen passend bij hun evolutionaire status en een exodus in andere klassen moet het resultaat zijn geweest.
Waar ze een plaats hebben gevonden in de heersende klasse moet het resultaat gunstig zijn geweest voor het bestuur van maatschappijen. Ziel-gepolariseerde mensen hebben een goed ontwikkelde mentale toerusting, hen geschikt makend voor heerser posities, en hun ziel polarisatie voegt alleen maar toe aan juiste en ethische besluitvorming. Hun instroom in de klassen van vaklui en werkers zal ook niet zonder effect zijn geweest. Deze klassen moeten een grote stimulatie ondergaan hebben vanwege de zieleninvloed die ingebracht werd. Het is tamelijk waarschijnlijk dat dit heeft bijgedragen aan bijvoorbeeld de emancipatie van arbeiders middels arbeidersbewegingen en vakbonden, iets niet aanwezig alvorens de afschaffing van de klasse van priesters. In analogie met spirituele wezens incarnatie nemend in een fysiek lichaam om materie te spiritualiseren kan deze exodus van ziel-gepolariseerde mensen in lagere klassen gezien worden als een opoffering.8 Hun hoge plaats in de klasse van priesters opgevend kwamen ze naar beneden om de klassen van vaklui en werkers te verheffen.
Hoewel een aantal van hen hun opoffering zullen uitwerken zoals genoemd zullen ook een aantal van hen werkend gevonden worden om hun onpassende klasse te verlaten door het creëren van een nieuwe klasse van priesters. Dit zien we inderdaad gebeuren bij het huidige aanbreken van de nieuwe tijd.9 Werkend, soms onder een denominatie maar vaak niet, is een nieuwe klasse van spirituele werkers aan het oprijzen als een feniks vanuit zijn as. Zonder vooralsnog erkend te worden door de maatschappij moeten ze een balans vinden in het werken in hun onpassende klasse en in hun passende nieuwe klasse. Sommigen zien zichzelf alreeds erkend als dusdanig maar velen worstelen nog.
Moge aldus de exodus van de spirituele klasse deze leiden naar zijn beloofde land.