Hieronder volgt een classificatie van academische filosofen. Met 'academische filosofen' worden hier mensen bedoeld die afgestudeerd of studerende zijn aan een filosofische faculteit van een erkende universiteit. Filosofen uit diverse klassen kunnen binnen een dergelijke faculteit ontmoet worden.
De eerste te benoemen klasse van academische filosofen betreft die van de non-filosofen. De non-filosoof neemt deel aan het academisch filosofisch onderwijsprogramma zonder veel interesse in de inhoud. Hij houdt zich vooral met randzaken bezig. Het is opmerkelijk maar binnen de faculteit van filosofie begeven zich mensen die zich meer lijken te interesseren in filosofen en hun carrières dan in filosofieën zelf. Die interesse beperkt zich soms zelfs niet tot de bekende wereldfilosofen maar omvat in die gevallen zelfs de personages die op dat moment werkzaam zijn binnen de desbetreffende faculteit.
De tweede klasse betreft die van de pseudo-filosofen. Zij lijken misschien op filosofen maar zijn het eigenlijk niet. De naam 'filosofie' duidt etymologisch een liefde voor wijsheid aan. Echter pseudo-filosofen hebben geen liefde voor wijsheid maar veeleer een begeerte naar wijsheid, een begeerte die ook heeft geleid tot de Nederlandse pseudo-vertaling van 'wijsbegeerte' voor 'filosofie'. Pseudo-filosofen begeren dus de wijsheid en begeren het om wijs gevonden te worden. Dit is ook de categorie die in de filosofie enkel argumenten zoekt om debatten te winnen. Deze pseudo-filosofen worden in de klassieke filosofie ook wel gekend als 'sofisten'.
Een derde klasse betreft de klasse van sub-filosofen. Sub-filosofen hebben weliswaar de wijsheid lief, maar die liefde eindigt in de omarming van een specifieke filosofie die voor hen dan die wijsheid ten volle representeert. Het zal duidelijk zijn dat met het vinden van een veronderstelde conceptuele wijsheid het zoeken naar verdere wijsheid zal stoppen. Men zoekt, men denkt te vinden, en met die denkbeeldig gevonden wijsheid stopt het zoeken.
De vierde klasse betreft de ware filosoof. De echte filosoof heeft de wijsheid lief, en continue lief. Hij bestudeert vele filosofieën, maar niet om er al te lang bij stil te blijven staan. Eerder gebruikt hij ze als treden op de trap omhoog naar wijsheid. De echte filosoof beseft dat iedere filosofie in zijn conceptualiteit te beperkt is om de wijsheid ten volle te vatten en gebruikt deze dan ook in plaats van ze te adoreren.
Tenslotte kan er dan ook nog een vijfde klasse benoemd worden, namelijk die van de supra-filosofen. Voor de supra-filosoof heeft de filosofie zijn dienst bewezen, maar hij heeft haar niet meer nodig. De supra-filosoof heeft de wijsheid bereikt en gerealiseerd. Hij belichaamt zelf zowel de liefde als de wijsheid. Het is echter niet waarschijnlijk dat we heden ten dage enigen van hen in de filosofische faculteiten van universiteiten zullen ontmoeten.