Filosofie wordt in zijn algemeenheid begrepen als "de liefde, studie of het najagen van wijsheid, of van kennis van dingen en hun oorzaken, zij het theoretisch of praktisch."1 Het woord 'filosofie' wordt geacht te stammen van het Griekse zelfstandig naamwoord 'philosophia'.2 Dit wordt vaak gedacht te ontspringen aan het Griekse 'philosophos', wat verwijst naar een filosoof. Maar een filosoof is iemand die filosofie beoefent en algemene concepten, zoals filosofie, zouden altijd als meer primair moeten worden genomen dan particulariteiten, zoals particuliere filosofen, die enkel bestaan als zodanig bij de gratie van dergelijke concepten.3, 4 Als er geen philosophia was geweest in het antieke Griekenland dan had daar geen philosophos bestaan. Dus in deze contemplatie zal het woord 'philosophia', verwijzend naar het algemene concept, als primair worden genomen, en het woord 'philosophos', verwijzend naar een particuliere beoefenaar van het voorgenoemde concept, zal genomen worden als afstammend van voorgenoemde. Dit maakt de weg vrij voor een betere etymologie dan gewoonlijk academisch wordt uitgevoerd. Academische etymologie werkt vanaf het woord 'philosophos' en beschouwt dit te bestaan uit de Griekse woorden 'philos', betekenend 'liefhebber', en 'sophos', verwijzend naar een wijze of ziener, de betekenis van 'liefhebber van wijsheid' samenstellend.5 We kunnen zien dat in deze academische etymologische analyse de twee particulariteiten van de liefhebber en de wijze als vertrekpunten zijn genomen. In contemplatieve etymologie, ook noembaar als 'etymosofie', zal 'philosophia' als leidend genomen worden, en dit zal beschouwd worden als bestaande uit niet particulariteiten maar uit de meer algemene concepten van 'phil[o]', 'liefde' betekenend,6 en 'sophia', 'wijsheid' betekenend.7 Filosofie als philosophia kan dan etymosofisch begrepen worden als liefde-wijsheid.
Liefde-wijsheid is nu een concept dat goed bekend is in de tijdloze wijsheid. Deze liefde-wijsheid wordt beschouwd als een faculteit van de ziel in de mens.8 Het is de faculteit van de intuïtie, die ook bekend is onder de naam 'buddhi'.9 Het Sanskrietwoord 'buddhi' is geworteld in het woord 'budh', 'ontwaakt' betekenend, en 'budh' is ook de wortel van het woord 'buddha', zo 'buddhi' met 'buddha' verbindend.10 Dit correspondeert met de tijdloze wijsheid-lering dat de Buddha wordt gekarakteriseerd door het wijsheidsaspect.11 De Christus voegde aan die wijsheid het liefdesaspect toe,12 en de faculteit van intuïtie wordt dan ook 'het Christusprincipe' genoemd.13 Zo zien we hoe het Christusprincipe, buddhi, intuïtie en liefde-wijsheid allemaal hetzelfde principe van de ziel betreffen. En aan die lijst zouden we dan ook filosofie moeten toevoegen wanneer we het woord lezen als 'filo-sofie', of in het Grieks 'philo-sophia'. Ware filosofie is geen academische discipline maar veeleer de faculteit van intuïtie in de mens. En zoals de Buddha buddhi realiseerde, en de Christus het Christusprincipe, zo realiseert de ware filosoof filosofie.14 Maar zulk een filosoof realiseert filosofie als een principe in zijn hart en niet via academische studie en graduatie.
In de Nederlandse taal wordt vaak verwezen naar academische filosofie met een term als 'wijsbegeerte' en een beoefenaar daarvan wordt dan 'wijsgeer' genoemd. Het zou etymosofisch passend zijn geweest wanneer de term 'filosoof' was gereserveerd voor realiseerders van buddhi en het Christusprincipe, een term als 'wijsgeer' overlatend voor academisch geletterden. De geschiedenis van het gebruik van taal heeft echter helaas de huidige situatie tot stand gebracht waar wijsgeren ook 'filosofen' worden genoemd. Dit hoeft ons er echter niet van te weerhouden om te aspireren filosofen te worden in de originele zin.
Mogen we dan ware filosofie in onze harten realiseren.