Sinds het einde van de tweede wereldoorlog en de vestiging van de Verenigde Staten als wereldmacht wordt de Nederlandse cultuur sterk beïnvloed door de Amerikaanse cultuur. Eén van die culture invloeden betreft de Afro-emancipatiebeweging die in Nederland weliswaar ook een zelfstandigheid heeft maar niettemin sterk wordt beïnvloed door die in de Verenigde Staten. Als voorbeeld daarvan kan de Black Lives Matter-beweging genoemd worden die als krachtige expressie van Afro-emancipatie in de Verenigde Staten direct zorgde voor een sterke expressie-impuls van de Afro-emancipatie in Nederland. De kracht van deze expressie-impuls is in zowel de Verenigde Staten als in Nederland mede te danken aan het gegeven dat antifascisten zich bij de Black Lives Matter-beweging hebben gevoegd. De doelen van de antifascisten overlappen namelijk die van de Afro-emancipatie. Antifascisten streven als tegenstanders van de sterke staat waarnaar het fascisme streeft in radicale zin de ontbinding van de staat na, en de Afro-emancipatoren streven als voorvechters van de verbetering van de maatschappelijke positie van staatsingezetenen met Afrikaanse wortels naar de ontbinding van de veronderstelde suprematie van de maatschappelijke positie van staatsingezetenen met Europese wortels. Doel van beide voorgenoemde bewegingen is ondermijning van de huidige status quo.
Door Afro-emancipatoren wordt onder termen als 'witte suprematie' ('white supremacy') en 'wit privilege' ('white privilege') beschouwd dat Euro-ingezetenen dominant vooraanstaande maatschappelijke posities bezetten en voorrang krijgen bij de toewijzing daarvan. Deze voorrangspositie van Euro-ingezetenen ten opzichte van Afro-ingezetenen wordt door de Afro-emancipatiebeweging geacht maatschappelijk gesystematiseerd te zijn, iets wat wordt aangeduid met de term 'institutioneel racisme'. Ingezetenen van dergelijke maatschappijen groeien op in systemen die de Afro-ingezetene als inferieur en de Euro-ingezetene als superieur weergeven. Zoals een blanco katoenen lap stof roze kleurt wanneer deze wordt ondergedompeld in een roze verfbad zo raken mensen gekleurd met racistische concepties in maatschappijen met racistische systemen. Omdat mensen zelf binnen die systemen opgroeien en daar deel van gaan uitmaken zijn ze zich meestal niet bewust van de aard van dat systeem dat ze zelf vanuit hun ontvangen vorming in stand houden. Afro-ingezetenen die dit systeem echter doorzien worden beschouwd als ontwaakt voor de realiteit van het systeem en worden als zodanig 'woke' genoemd (een woord dat afkomstig is van het Engelse woord 'wake' of 'awake' en dat een wakkerheid aanduidt).
Concreet wordt het systeem in stand gehouden door cultuuruitingen en systeemverandering wordt door de Afro-emancipatiebeweging dan ook nagestreefd middels verwijdering van elementen die het institutionele racisme in stand houden. Zo streeft de Afro-emancipatiebeweging in Nederland bijvoorbeeld naar verwijdering uit de openbare ruimte van elementen die het koloniale verleden verheerlijken, zoals onder andere standbeelden van zeelui uit de koloniale periode en straatnamen die hun namen bevatten. Zeer bekend ook is de strijd die gevoerd wordt om een einde te maken aan de figuur van Zwarte Piet. Ook wordt ingezet op een hervorming van taalgebruik. Zo is de Afro-emancipatiebeweging bijvoorbeeld succesvol geweest in het bewegen van de Nederlandse media om het woord 'blank' ter aanduiding van de Europese wortels van mensen te vervangen door het woord 'wit'. Een belangrijk doel is ook om de huidige geschiedschrijving met betrekking tot het Nederlandse koloniale verleden te vervangen door een geschiedschrijving vanuit Afro-Nederlands perspectief.
Met het willen herschrijven van de geschiedenis betreedt de Afro-emancipatiebeweging feitelijk ook de academische wetenschap. Deze wetenschap wordt met name sinds de verlichting in de achttiende eeuw gekenmerkt door empirie of zintuigelijke waarneming en door de ratio of de logica. Het is vanuit deze twee dat de Afro-emancipatiebeweging ook tegenwerking ondervindt in het verwezenlijken van zijn doelen. Stellingnames door de Afro-emancipatiebeweging worden door tegenkrachten veelal verworpen op grond van empirische data en rationele bewerkingen daarvan. Tegenkrachten wijzen daarbij vaak op het constitutioneel geldende gelijkheidsbeginsel dat in gelijke gevallen een gelijke behandeling verordent. Bij zaken als etnisch profileren door de politie worden vaak etnische criminaliteitscijfers ingebracht. En door Afro-ingezetenen veronderstelde gevallen van racisme worden door de tegenkrachten vaak buiten de definitie daarvan geplaatst.
Boven omschreven rationele verwerpingen door tegenkrachten worden door de Afro-emancipatiebeweging veelal afgedaan met de term 'whitemansplaining', een Engels neologisme dat vrij vertaald zou kunnen worden als 'uitleg door de witte mens (man)'. 'White' betekent 'wit', 'man' betekent 'mens' of 'man', en '-plaining' is afgeleid van 'explaining' dat 'uitleggen' betekent. De term heeft een pejoratieve lading en duidt aan dat de gebruiker van het woord de uitleg van de witte mens van een veronderstelde racistische situatie geringschat. De Afro-emancipatiebeweging gaat er vanuit dat de ratio van de Euro-ingezetene niet toereikend is om een veronderstelde racistische situatie zoals ondergaan door een Afro-ingezetene te duiden. Volgens de Afro-emancipatiebeweging behoeft de correcte duiding van racisme jegens een Afro-ingezetene de emotionele ervaring van een Afro-ingezetene.
Hier is een zeer betekenisvol punt in deze beschouwing bereikt. Want bovenstaande betekent dat voor waarheidsvinding de Afro-emancipatiebeweging Afro-emotionele ervaringen belangrijker acht dan empirie, rationaliteit en logica. Deze rationaliteit waarop de academische wetenschappen zijn gestoeld wordt door de Afro-emancipatiebeweging dan ook beschouwd als iets wat is ingebracht door etnisch Europeanen. De wetenschap is gekoloniseerd door Europese ratio en de Afro-emancipatiebeweging wil deze dekoloniseren middels vervanging door Afro-emotionele ervaringen. De objectiviteit van de ratio moet vervangen worden door de subjectiviteit van de Afro-emotie.
Dit heeft een wat ironisch karakter omdat het de ratio met zijn objectiviteit is die vanaf de verlichting leidde tot de erkenning van de gelijkwaardigheid van alle mensen en tot de afschaffing van de Afro-slavernij, waar daarvoor etnisch Afrikanen nog geslaafd werden gehouden vanuit Euro-subjectieve opvattingen.
Nu heeft het etnisch Europese volk dat tijdens de verlichting deze rationele objectiviteit ten aanzien van menselijke gelijkwaardigheid geboren deed worden deze sterk geïnternaliseerd. Mensenrechten worden gekoesterd en na een terugval tijdens de twee wereldoorlogen is men erg waakzaam geworden voor een ondermijning daarvan. Het is daarom dat bij iedere vermeende rechtsongelijkheid ingezetenen zich haastig voegen bij bewegingen die die vermeende rechtsongelijkheid bevechten. Dit zien we gebeuren bij bewegingen die een veronderstelde achterstelling van vrouwen bevechten, zoals de Me Too-beweging, en dit zien we ook gebeuren bij bewegingen die een veronderstelde achterstelling van Afro-ingezetenen bevechten, zoals de Black Lives Matter-beweging.
Bij het vechten voor mensenrechten en gelijkheidsbeginselen wordt uiteraard een nobele strijd geleverd. Echter men moet er voor waken het doel niet voorbij te schieten waardoor er dan gestreden gaat worden voor een ondermijning van de principes die ten grondslag liggen aan het tot stand komen en onderhouden van voorgenoemde. De strijd voor de werkelijke realisatie van een gelijke behandeling in gelijke situaties van Afro-ingezetenen is goed om te leveren. Echter de verworven ratio-gebaseerde objectiviteit mag niet ingeleverd worden voor een emotie-gebaseerde Afro-subjectiviteit. De koloniale geschiedenis mag herschreven worden door verwijdering van Euro-subjectieve elementen, maar niet door opname van Afro-subjectieve elementen. Geschiedschrijving behoort net als alle andere academische wetenschappen objectiviteit boven iedere subjectiviteit te hanteren.
Vecht voor de gelijkheid van de Afro-ingezetenen ten koste van racisme maar niet voor Afro-subjectiviteit ten koste van objectiviteit.