In 'Contemplations, An Elucidated Etymology of 'Contemplation'' [in het Nederlands: 'Contemplaties, Een toegelichte etymologie van 'contemplatie''] werd een contemplatieve etymologie van 'contemplatie' gegeven.1 Bestaande uit de wortels 'con' en 'templum' werd ontdekt dat 'con' een gezamenlijke actie en 'templum' een heilige plaats indiceren. Contemplatie werd dus bevonden een gezamenlijke actie van mens en god(en) op een onderwerp binnen de heilige ruimte van het hart te zijn.2 'Con' kan echter ook gezegd worden een simultaneïteit te indiceren.3 En 'templatie' hoeft niet noodzakelijk etymosofisch terug getraceerd te worden naar 'templum'. Want het kan ook beschouwd worden als bestaande uit de twee Latijnse wortels van 'tempus', tijd (of een tijdsperiode) indicerend,4 en 'lateō', een verberging indicerend.5 'Contemplatie' gaat dan etymosofisch refereren aan een verborgen simultaneïteit in de tijd.
Een Grieks voorzetsel dat nu vergelijkbare betekenissen overbrengt als het Latijnse voorzetsel 'con' is 'sún',6 en een Grieks woord dat vergelijkbare betekenissen heeft als het Latijnse woord 'tempus' is 'chrónos'.7 Samen indiceren deze Griekse woorden nu een simultaneïteit in de tijd. En samen vormen ze ook de wortel van het Nederlandse woord 'synchroon' [in lijn met het Engelse 'synchronous'], hetzelfde indicerend.8 Dit laatste woord werd later omgebogen door de psycholoog C.G Jung (1875–1961) naar het woord 'synchroniciteit' om "het fenomeen" te indiceren "van gebeurtenissen die samenvallen in de tijd en betekenisvol gerelateerd lijken maar geen ontdekbare causale relatie hebben".9 Het is een woord dat veel in gebruik is geraakt, in het bijzonder door nieuwetijdsdenkers en –contempleerders.
Contemplatie kan dan beschouwd worden als het element bevattend van synchroniciteit maar dat van verberging eraan toevoegend. Contemplatie bevat synchroniciteit omdat erin mens, god(en) en onderwerp(en) van contemplatie worden samengebracht, niet slechts in dezelfde heilige ruimte van het hart, maar ook in dezelfde tijdsperiode. Je zou kunnen zeggen dat in contemplatie mens, god(en) en onderwerp(en) dus gesynchroniseerd worden. Het verborgen element dat contemplatie toe voegt aan synchroniciteit is dat in contemplatie die laatstgenoemde alleen verschijnt op de subjectieve gebieden en niet op de objectieve gebieden. Contemplatieve synchroniciteit blijft verborgen voor zintuigelijke waarneming terwijl niet-contemplatieve synchroniciteit ook van toepassing kan zijn op synchrone objectieve en waargenomen gebeurtenissen.
Het kan opgemerkt worden dat hoewel boven een andere etymologische lijn werd gevolgd dan in 'Een toegelichte etymologie van 'contemplatie'' de uitkomsten elkaar niet tegenspreken maar dat ze daarentegen complementair zijn. Dit is omdat in deze contemplaties geen academische etymologie wordt toegepast, waarin alleen het scheidende concrete denken wordt gebruikt, maar veeleer contemplatieve etymologie of etymosofie wordt gepoogd toe te passen, waarin de verenigende vermogens van de ziel, zoals het abstract denken en de intuïtie, gebruikt worden.10 De conclusies van beide etymosofieën zijn valide. Contemplatie is de gezamenlijke actie van mens en god(en) op een onderwerp of op onderwerpen in de tempel van het hart maar is ook de verborgen synchroniciteit van mens, god(en) en onderwerp(en).