Bovenstaand aforisme spreekt over de orde van de natuur.1 De natuur op menselijk niveau betreft in zijn algemeenheid de persoonlijkheid die denken, emotie en lichamelijkheid omvat en in het bijzonder de laatstgenoemde.2 Wanneer dan vervolgens het houden van in het aforisme in beschouwing wordt gebracht dan moet begrepen worden dat dit betrekking heeft op de menselijke natuur en niet op het menselijke bewustzijn of de menselijke geest. In die laatste twee ordes vindt ook een houden van plaats, echter daar op een hoger niveau dan binnen de natuurlijke orde.3 Binnen die laatstgenoemde heeft het houden van vooral betrekking op instinctieve beweging, emotionele neiging en mentale verbijzondering.4 Binnen de orde van de natuur bewegen en neigen mannen instinctief en emotioneel naar vrouwen, vrouwen naar baby's en baby's naar zichzelf.
Bovenstaande weerspiegelt zich in de dierenwereld. Dat daar mannen van vrouwen houden zien we bijvoorbeeld terug bij sociaal levende zoogdieren zoals runderen en paarden waar alfamannetjes zoveel mogelijk vrouwtjes rond zich verzamelen. Dat in de dierenwereld vrouwen van baby’s houden (en dus niet zozeer van mannen) zien we duidelijk terug bij solitair levende zoogdieren als tijgers waar mannetjes alleen ten bate van babyverkrijging tijdens de paring in de nabijheid worden geduld. Bij spinnen worden mannetjes na de paring soms zelfs door de vrouwtjes opgegeten en bij mieren sterven de mannetjes sowieso direct na paring. Dat verder baby’s in de dierenwereld van zichzelf houden zien we eigenlijk terug in het gehele dierenrijk waar de jongen bijna exclusief gericht zijn op voeding ten bate van hun eigen groei.
Dus: In de orde van de natuur houden mannen van vrouwen, vrouwen van baby's en baby's van zichzelf.