In 'Een geheelonthouder' in de 'Aforismen'-serie werd aangegeven dat wie de delen onthoudt het geheel vergeet en dat wie het geheel onthoudt de delen vergeet.1 Het geheel had daar betrekking op meer dan de som der delen.2 Het geheel als de som der delen is de concreet mentale benadering van het geheel terwijl het geheel als op zichzelf staand en als meer dan de som der delen de intuïtieve benadering is van het geheel.
Vergelijkbaar werd in 'Kennen en weten' in de 'Contemplaties'-serie kennen beschouwd als een concreet mentale activiteit en weten als een intuïtieve activiteit.3 Dit veronderstelt dat iemand die kent begaan is met de delen terwijl iemand die weet begaan is met het geheel.
Nu werd boven melding gemaakt van een vergeten van het geheel, echter in werkelijkheid kan dit geheel nooit echt vergeten worden. Iedereen verhoudt zich, bewust of onbewust, tot het geheel.4, 5 Uiterlijk en op concreet mentaal niveau kan dit geheel, begaan als men kan zijn met het kennen van de delen, miskend worden, echter innerlijk en op intuïtief niveau zal het geheel altijd geweten en nooit vergeten worden.6
Hier wordt opnieuw een onderscheid gemaakt, en deze keer tussen miskennen en vergeten. Miskennen vindt plaats op concreet mentaal niveau ten aanzien van het geheel en vergeten vindt plaats op intuïtief niveau ten aanzien van de delen. Wie het geheel miskent die kent wellicht de delen maar wie de delen vergeet die weet tenminste het geheel. Vandaar: "Vergeten is weten".